आजको युवा पुस्तामा राजनीतिक र सामाजिक प्रक्रियाहरूप्रति एक किसिमको वितृष्णा देखिन्छ। स्थानीय सरकारदेखि राष्ट्रिय सरकारसम्म, युवाहरूले असन्तुष्टि र निराशा व्यक्त गरिरहेका छन्। यो वितृष्णा एक्कासि उत्पन्न भएको होइन, बरु यो धेरै लामो समयदेखिका संचित गुनासो, अधुरा अपेक्षाहरू, र प्रणालीगत कमजोरीहरूको परिणाम हो।
पहिलो कुरा, युवाहरूले स्थानीय स्तरमा आफ्नो सहभागिता र आवाजको कदर भएको महसुस गर्न पाएका छैनन्। स्थानीय सरकारका योजना र नीति निर्माण प्रक्रियामा युवाहरूको उपस्थिति कमजोर छ। उनीहरूका विचार र सुझावहरूलाई प्रायः बेवास्ता गरिन्छ। आफ्नै गाउँठाउँको विकासमा पनि युवाहरूले आफूलाई अलग पारिएको महसुस गर्दा वितृष्णा उत्पन्न हुनु स्वाभाविक हो।
.gif)
त्यसैगरी, माथिल्लो तहका सरकारहरूप्रति पनि युवाहरूमा गहिरो असन्तुष्टि छ। बेरोजगारीको समस्याले युवाहरूलाई पिरोलेको छ। शिक्षा हासिल गरेपछि पनि रोजगारी नपाउँदा उनीहरू भविष्यप्रति निराश हुन्छन्। सरकारले पर्याप्त रोजगारीका अवसरहरू सिर्जना गर्न नसकेको, भएका अवसरहरूमा पनि पहुँच सहज नभएको गुनासो युवाहरूको छ।
भ्रष्टाचार अर्को प्रमुख कारण हो, जसले युवाहरूलाई सरकारप्रति वितृष्ण बनाउँछ। सार्वजनिक पदमा बसेका व्यक्तिहरूले गर्ने अनियमितता र भ्रष्टाचारका समाचारहरूले युवाहरूमा आक्रोश पैदा गर्छ। उनीहरूले देखेको स्वच्छ र पारदर्शी शासनको सपना धुमिल हुँदै जान्छ।
राजनीतिक अस्थिरता र नेताहरूको अदूरदर्शी नेतृत्वले पनि युवाहरूलाई निराश तुल्याएको छ। बारम्बार सरकार परिवर्तन हुने, राजनीतिक दलहरूबीचको खिचातानी र व्यक्तिगत स्वार्थलाई प्राथमिकता दिने प्रवृत्तिले युवाहरूमा राजनीतिक प्रणालीप्रति नै वितृष्णा जगाएको छ। देश विकासको गति सुस्त भएको र युवाहरूका लागि नयाँ अवसरहरू सिर्जना हुन नसकेकोमा उनीहरू चिन्तित छन्।
सामाजिक न्याय र समानताको अभावले पनि युवाहरूमा वितृष्णा बढाएको छ। जातीय विभेद, लैङ्गिक असमानता, र अन्य सामाजिक विकृतिहरूले युवाहरूलाई आक्रोशित तुल्याएको छ। सरकारले यी समस्याहरू समाधान गर्न प्रभावकारी कदम नचालेको महसुस गर्दा उनीहरू निराश हुन्छन्।
सूचना र प्रविधिको विकासले विश्वलाई एउटा सुक्ष्म गाउँमा परिणत गरेको छ। युवाहरूले विकसित देशहरूमा भएका प्रणाली तथा अवसरहरू र यहाँको अवस्थालाई तुलना गरेर हेर्छन्। नेपालमा अवसरहरूको कमी, कमजोर पूर्वाधार, र पुरानो सोचले उनीहरूलाई पछाडि पारेको महसुस हुन्छ। यसले पनि वितृष्णालाई बढावा दिन्छ।
अन्त्यमा, युवाहरू देशको भविष्य हुन्। उनीहरूको वितृष्णालाई समयमै सम्बोधन गरिएन भने यसले नकारात्मक परिणाम निम्त्याउन सक्छ। सरकारका सबै तहहरूले युवाहरूको आवाज सुन्नुपर्छ, उनीहरूका समस्याहरू बुझ्नुपर्छ, र उनीहरूको सक्रिय सहभागितालाई सुनिश्चित गर्नुपर्छ। शिक्षा, रोजगारी, सुशासन, र सामाजिक न्यायको प्रत्याभूति दिलाएर मात्र युवाहरूको वितृष्णालाई कम गर्न सकिन्छ र देशलाई समृद्धिको बाटोमा अगाडि बढाउन सकिन्छ।
