शिक्षकहरू विद्यार्थीहरूलाई शैक्षिक ज्ञान प्रदान गर्नुको साथै तिनको जीवनमा मार्गदर्शन गर्ने, नैतिक मूल्यहरू सिकाउने, र व्यक्तित्व विकासमा महत्त्वपूर्ण भूमिका खेल्छन्। शिक्षकहरूलाई विद्यार्थीहरूले एक आदर्शको रूपमा हेर्ने भएकाले, शिक्षकको प्रत्येक क्रियाकलाप र व्यवहारले विद्यार्थीहरूको सोच, आचरण, र दृष्टिकोणमा प्रभाव पार्छ। राम्रो शिक्षकले विद्यार्थीहरूको प्रतिभा उजागर गर्न, तिनलाई प्रेरित गर्न, र तिनको आत्म-विश्वास बढाउन मद्दत गर्छन्। तर, जब शिक्षकहरू झर्किने, रिसाउने, र गाली गर्ने प्रवृत्तिमा हुन्छन्, तिनको व्यवहार विद्यार्थीहरूमा नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ। यस्तो नकारात्मक व्यवहारले कक्षाको वातावरण असुरक्षित बनाउँछ, जसले गर्दा विद्यार्थीहरू डर, असुरक्षा, र मानसिक तनावको शिकार हुन्छन्। शिक्षकको यस्तो व्यवहारले विद्यार्थीहरूको आत्म-सम्मानमा कमी आउँछ, जसले उनीहरूको शैक्षिक प्रदर्शनमा पनि प्रतिकूल प्रभाव पार्न सक्छ। यसका अतिरिक्त, यस्तो नकारात्मक वातावरणले विद्यार्थीहरूको मनोवैज्ञानिक विकासमा पनि असर पर्न सक्छ, जसले तिनको भावनात्मक सन्तुलन बिग्रन्छ।
झर्किने र गाली गर्ने शिक्षकहरूले विद्यार्थीहरूलाई त्यहि ब्यबहार सिकाउँछन् र त्यसको दीर्घकालीन प्रभाव नकारात्मक हुन्छ। झर्किने र गाली गर्ने शिक्षकहरूका कारण विद्यार्थीहरूले पनि त्यहि नकारात्मक आचरणको अनुकरण गर्न थाल्छन्, जसले तिनको सामाजिक सम्बन्ध, व्यावसायिक जीवन, र समग्र व्यक्तित्वमा नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ। यस समस्याको समाधानका लागि शिक्षकहरूको व्यवहार सुधार्नका उपायहरू, सकारात्मक प्रोत्साहनका महत्त्व, र विद्यार्थीहरूको मानसिक स्वास्थ्यलाई सुदृढ बनाउनका लागि के गर्न सकिन्छ भन्ने बारेमा पनि चर्चा गर्नेछौं।
.gif)
विद्यार्थीमाथि पर्ने नकारात्मक प्रभाव
सुरक्षित वातावरणको कमी
शिक्षा प्रणालीमा कक्षाको वातावरण सुरक्षित र सहयोगी हुनु अत्यन्त आवश्यक छ। सुरक्षित वातावरणमा विद्यार्थीहरूले आफूलाई सन्तुलित र सहज महसुस गर्छन्, जसले उनीहरूको सिकाइ र व्यक्तित्व विकासमा सकारात्मक प्रभाव पार्छ। तर, जब शिक्षकहरू निरन्तर रिसाउने र गाली गर्ने प्रवृत्तिमा हुन्छन्, तिनले कक्षाको वातावरण असुरक्षित बनाउँछन्। विद्यार्थीहरूले असुरक्षित वातावरणमा आफूलाई अभिव्यक्त गर्न र सिक्न असजिलो महसुस गर्छन्। असुरक्षा, डर, र तनावले भरिएको वातावरणमा विद्यार्थीहरूको मनोवैज्ञानिक सन्तुलन बिग्रिन्छ, जसले तिनीहरूको आत्मविश्वासमा कमी आउँछ। तिनीहरूले गल्ती गर्न डराउँछन्, गल्तिहरुबाटै होइन र उनीहरुले सिक्ने?प्रश्न गर्न हिचकिचाउँछन्, र आफ्नो विचारहरू प्रकट गर्न असमर्थ महसुस गर्छन्। यसले उनीहरूको रचनात्मकता र नवीनतामा बाधा पुर्याउँछ, जसले गर्दा उनीहरूको शैक्षिक प्रदर्शनमा गिरावट आउन थाल्दछ।
असुरक्षित वातावरणले विद्यार्थीहरूको शारीरिक र मानसिक स्वास्थ्यमा पनि दीर्घकालीन असर पार्न सक्छ। निरन्तर तनाव र डरको कारणले उनीहरूको मानसिक स्वास्थ्य बिग्रिन सक्छ, जसले गर्दा उनीहरूमा चिन्ता, एकोहोरोपन, र अन्य मानसिक समस्याहरू उत्पन्न हुन थाल्दछन। यसबाहेक, असुरक्षित वातावरणमा विद्यार्थीहरू सामाजिक सम्बन्धहरू स्थापित गर्न र अरूसँग मिलेर काम गर्न कठिनाई अनुभव गर्छन्, जसले उनीहरूको सामाजिक कौशल र व्यावसायिक जीवनमा नकारात्मक प्रभाव पार्दछ।
यसरी, सुरक्षित र समर्थनात्मक वातावरणको कमीले विद्यार्थीहरूको समग्र विकासमा गम्भीर बाधा पुर्याउँछ। शिक्षकहरूले यस तथ्यलाई बुझ्नुपर्छ र कक्षामा सुरक्षित, सकारात्मक, र सहयोगी वातावरण निर्माण गर्न प्रयत्न गर्नुपर्छ। यसका लागि शिक्षकहरूले संयमित र सकारात्मक व्यवहार अपनाउनु आवश्यक छ, जसले विद्यार्थीहरूको आत्मविश्वास बढाउँछ र उनीहरूको शैक्षिक र व्यक्तिगत जीवनमा सकारात्मक प्रभाव पार्छ।
नकारात्मक मनोवैज्ञानिक प्रभाव
झर्किने र गाली गर्ने शिक्षकहरूले विद्यार्थीहरूलाई मानसिक रूपमा तनावपूर्ण स्थितिमा राख्छन्। यस प्रकारको नकारात्मक व्यवहारले विद्यार्थीहरूको मानसिक स्वास्थ्यमा गम्भीर असर पार्न सक्छ, जसको परिणामस्वरूप उनीहरूको आत्म-सम्मान, आत्म-विश्वास, र समग्र मनोवैज्ञानिक सन्तुलन बिग्रन सक्छ। जब विद्यार्थीहरू निरन्तर नकारात्मक व्यवहारको शिकार हुन्छन्, तिनीहरूमा मानसिक तनाव र डरको भावना उत्पन्न हुन्छ। निरन्तर दबाब र गालीको कारणले विद्यार्थीहरूले आफूलाई योग्य नठान्न सक्छन्, जसले उनीहरूको आत्म-सम्मानमा कमी आउँछ। आत्म-सम्मानको कमीले तिनीहरूको शैक्षिक र व्यक्तिगत जीवनमा दीर्घकालीन नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ, किनकि तिनीहरू आफ्नो क्षमतामा विश्वास गुमाउँछन् र नयाँ कुराहरू सिक्न र प्रयास गर्न डराउँछन्।
यसका साथै, नकारात्मक मनोवैज्ञानिक प्रभावले विद्यार्थीहरूको आत्म-विश्वासमा पनि असर पार्छ। झर्किने र गाली गर्ने शिक्षकहरूको कारणले विद्यार्थीहरूमा आत्म-विश्वासको कमी उत्पन्न हुन्छ, जसले गर्दा तिनीहरू आफ्नो क्षमता प्रदर्शन गर्न असमर्थ हुन्छन्। आत्म-विश्वासको कमीले तिनीहरूलाई परीक्षामा, कक्षाकोठामा, र दैनिक जीवनमा चुनौतीहरूको सामना गर्न कठिनाई गराउँछ। नकारात्मक मनोवैज्ञानिक प्रभावको अन्तिम परिणाम भनेको विद्यार्थीहरूको समग्र मनोवैज्ञानिक सन्तुलनमा असर पार्नु हो। निरन्तर तनाव, डर, र असुरक्षाको कारणले तिनीहरूको मानसिक स्वास्थ्य बिग्रन सक्छ, जसले तिनीहरूमा चिन्ता, अवसाद, र अन्य मानसिक समस्याहरू उत्पन्न गर्न सक्छ। यसले तिनीहरूको शारीरिक स्वास्थ्यमा पनि असर पार्न सक्छ, जसले गर्दा उनीहरू थकान, निद्रा सम्बन्धी समस्या, र अन्य शारीरिक समस्याहरू अनुभव गर्न सक्छन्।
नकारात्मक मनोवैज्ञानिक प्रभावको समाधानका लागि शिक्षकहरूले आफ्नो व्यवहार सुधार्नुपर्छ। तिनीहरूले सकारात्मक र समर्थनात्मक दृष्टिकोण अपनाउनु आवश्यक छ, जसले विद्यार्थीहरूको मानसिक स्वास्थ्यमा सुधार ल्याउन सक्छ। यसका साथै, विद्यार्थीहरूलाई मानसिक स्वास्थ्य सम्बन्धी सहयोग उपलब्ध गराउनु पनि महत्त्वपूर्ण छ, जसले तिनीहरूको आत्म-सम्मान, आत्म-विश्वास, र समग्र मनोवैज्ञानिक सन्तुलनलाई पुनर्स्थापित गर्न मद्दत गर्दछ।
आदर्शभावको कमी
शिक्षकहरूलाई विद्यार्थीहरूले आदर्श मान्ने भएकाले, शिक्षकहरूको व्यवहार र दृष्टिकोणले विद्यार्थीहरूको जीवनमा गहिरो प्रभाव पार्छ। शिक्षकहरूको हरेक क्रियाकलापले विद्यार्थीहरूको सोच, व्यवहार, र मूल्य प्रणालीमा गहिरो छाप छोड्छ। जब शिक्षकहरू झर्किने, रिसाउने, र गाली गर्ने प्रवृत्तिमा हुन्छन्, तिनको नकारात्मक व्यवहारले विद्यार्थीहरूमा गलत सन्देश पुर्याउँछ, जसले तिनीहरूको चरित्र र सामाजिक सम्बन्धमा नकारात्मक असर पार्नुका साथसाथै लामो समयसम उनीहरुले शिक्षकको रुखो ब्यबहार सम्झिरहेका हुन्छन।
शिक्षकहरूको नकारात्मक व्यवहारले विद्यार्थीहरूलाई अनुकरण गर्ने खालका असल उदाहरण प्रदान गर्दैन। विद्यार्थीहरू आफ्नो शिक्षकहरूको क्रियाकलापलाई नजिकबाट अवलोकन गर्छन् र तिनको व्यवहारको अनुकरण गर्न थाल्छन्। जब शिक्षकहरू असभ्य भाषा प्रयोग गर्छन्, गाली गर्छन्, वा अनावश्यक रूपमा रिसाउँछन्, विद्यार्थीहरूले पनि त्यहि व्यवहारलाई स्वाभाविक मान्न थाल्छन्। यसले उनीहरूको सामाजिक सम्बन्धमा समस्या उत्पन्न गर्न सक्छ, किनकि तिनीहरूले आफ्ना साथीसँग, परिवारसँग, र अन्य व्यक्तिहरूसँग असभ्य व्यवहार गर्न थाल्छन्।
यस्तो नकारात्मक प्रभावले विद्यार्थीहरूको चरित्र विकासमा गम्भीर असर पार्छ। तिनीहरूले सही र गलतको भिन्नता बुझ्न सक्दैनन्, जसले गर्दा तिनीहरूको नैतिक मूल्यहरूमा कमी आउँछ। नकारात्मक व्यवहारको अनुकरण गर्दा विद्यार्थीहरूमा इमानदारी, आदर, सहिष्णुता, र करुणा जस्ता महत्त्वपूर्ण गुणहरूको अभाव हुन सक्छ। तिनीहरू स्वार्थी, असहिष्णु, र अनैतिक क्रियाकलापहरूमा संलग्न हुन सक्छन्, जसले तिनीहरूको व्यक्तिगत र व्यावसायिक जीवनमा दीर्घकालीन नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ।
आदर्शको कमीले विद्यार्थीहरूको शैक्षिक वातावरणमा पनि नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ। कक्षाकोठामा सकारात्मक, सहयोगी, र समर्थनात्मक वातावरण सिर्जना गर्ने काम शिक्षकहरूको हो। तर, जब शिक्षकहरूले गलत उदाहरण प्रस्तुत गर्छन्, कक्षाकोठाको वातावरण तनावपूर्ण र असहयोगी बन्छ। यसले विद्यार्थीहरूको सिकाइमा बाधा पुर्याउँछ र तिनीहरूको शैक्षिक प्रदर्शनमा गिरावट आउँछ। यस समस्याको समाधानका लागि शिक्षकहरूले आफूलाई एक सकारात्मक आदर्शको रूपमा प्रस्तुत गर्नुपर्छ। तिनीहरूले संयमित, धैर्यवान, र सहयोगी व्यवहार प्रदर्शन गर्नुपर्छ, जसले विद्यार्थीहरूलाई सही मूल्यहरू र गुणहरू सिक्न प्रेरित गर्छ। साथै, शिक्षकहरूले विद्यार्थीहरूलाई सकारात्मक सोच, सहिष्णुता, र इमानदारी जस्ता महत्त्वपूर्ण गुणहरू सिखाउनु पर्छ। यसरी, शिक्षकहरूले विद्यार्थीहरूको चरित्र विकास र सामाजिक सम्बन्धमा सकारात्मक योगदान गर्न सक्छन्।
समाधान र सुधारका उपायहरू
१. शिक्षकको प्रशिक्षण
शिक्षकहरूको व्यवहार सुधार गर्नका लागि उनीहरूलाई नियमित रूपमा प्रशिक्षण दिनु आवश्यक छ। प्रशिक्षणले शिक्षकहरूलाई व्यावसायिक विकासमा सहयोग पुर्याउँछ र तिनीहरूलाई नवीनतम शिक्षण प्रविधि र विधिहरूसँग अद्यावधिक राख्छ। उदाहरणका लागि, शिक्षकहरूलाई व्यवस्थित व्यवहार व्यवस्थापन, सकारात्मक अनुशासन, र प्रभावकारी संचार कलाहरू सिकाइयो भने, यसले उनीहरूलाई विद्यार्थीहरूसँग सकारात्मक र सहयोगी वातावरण सिर्जना गर्न मद्दत पुर्याउँछ।
अर्को महत्त्वपूर्ण पक्ष भनेको शिक्षकहरूको भावनात्मक बुद्धिमत्ता (EI) विकास हो। EI प्रशिक्षणले शिक्षकहरूलाई आफ्ना र अन्य व्यक्तिहरूका भावना बुझ्न, व्यवस्थापन गर्न, र प्रभावकारी रूपमा प्रतिक्रिया दिन सिकाउँछ। जब शिक्षकहरू आफ्नो भावनालाई राम्रोसँग व्यवस्थापन गर्न सक्षम हुन्छन्, तिनीहरूले कठिन परिस्थितिहरूमा पनि शान्त र सकारात्मक रहन सक्छन्। उदाहरणका लागि, यदि कुनै विद्यार्थीले कक्षामा अनुशासन भंग गरेमा, शिक्षकले रिसाउने र गाली गर्ने सट्टा, शान्त र संयमित रूपमा उक्त विद्यार्थीलाई स्थिति सुधार गर्न प्रेरित गर्न सक्छन्।
प्रशिक्षण कार्यक्रमहरूको एक हिस्सा भनेको शिक्षकहरूको लागि सहकार्य र समूह कार्यशालाहरूको आयोजना हो। यसले शिक्षकहरूलाई आफ्ना अनुभवहरू अरुसंग साटासाट गर्न, एकअर्काबाट सिक्न, र आफ्नो शिक्षण अभ्यासमा सुधार ल्याउने प्रशस्त अवसरहरु दिन्छ। उदाहरणका लागि, कुनै विद्यालयले शिक्षकहरूको लागि मासिक समूह बैठकको आयोजना गर्न सक्छ, जहाँ शिक्षकहरूले आफ्नो सफलताहरू, चुनौतीहरू, र समाधानहरू सबै सामु प्रस्तुत गर्छन्। यसले शिक्षकहरूको व्यावसायिक र व्यक्तिगत विकासमा मद्दत पुर्याउँछ।
२. सकारात्मक प्रोत्साहन
विद्यार्थीहरूको व्यवहार सुधार गर्न सकारात्मक प्रोत्साहनको प्रयोग महत्वपूर्ण छ। सकारात्मक प्रोत्साहनले विद्यार्थीहरूलाई प्रोत्साहित गर्छ र तिनीहरूको आत्म-विश्वास बढाउँछ। उदाहरणका लागि, कुनै विद्यार्थीले उत्कृष्ट प्रोजेक्ट पूरा गरेमा, शिक्षकले तिनीलाई सार्वजनिक रूपमा प्रशंसा गर्न सक्छन्। यसले अन्य विद्यार्थीहरूलाई पनि उत्कृष्ट प्रदर्शन गर्न प्रेरित गर्छ। सकारात्मक प्रोत्साहनको अर्को उदाहरण भनेको पुरस्कार कार्यक्रमहरूको आयोजना हो। विद्यालयहरूले विभिन्न क्षेत्रहरूमा उत्कृष्ट प्रदर्शन गर्ने विद्यार्थीहरूलाई पुरस्कार दिन सक्छन्। यसले विद्यार्थीहरूलाई कठिन परिश्रम गर्न र आफ्ना लक्ष्यहरू प्राप्त गर्न प्रेरित गर्छ। उदाहरणका लागि, विद्यालयले ‘महिनाको उत्कृष्ट विद्यार्थी’ पुरस्कार दिन सक्छ, जसले शैक्षिक प्रदर्शन, व्यवहार, र सहभागितामा उत्कृष्टता देखाउँछ। यसले विद्यार्थीहरूमा सकारात्मक प्रतिस्पर्धा उत्पन्न गर्छ।
सकारात्मक प्रोत्साहनको तेस्रो उदाहरण भनेको व्यक्तिगत र समूह उत्साहवर्धक गतिविधिहरूको आयोजना हो। यसले विद्यार्थीहरूलाई समूहमा काम गर्न, सहयोग गर्न, र एकअर्कालाई समर्थन गर्न प्रोत्साहित गर्छ। उदाहरणका लागि, शिक्षकले समूह प्रोजेक्टहरूको आयोजना गर्न सक्छन्, जहाँ विद्यार्थीहरूले मिलेर काम गर्नुपर्नेछ र सफलताको लागि पुरस्कार पाउनेछन्। यसले विद्यार्थीहरूलाई सहयोग, सहिष्णुता, र टीमवर्क जस्ता महत्त्वपूर्ण गुणहरू सिक्न मद्दत पुर्याउँछ।
३. मनोवैज्ञानिक सहयोग
विद्यार्थीहरूको मानसिक स्वास्थ्य सुधार गर्न मनोवैज्ञानिक सहयोग उपलब्ध गराउनु पर्छ। काउन्सिलिङ सेवाहरूले विद्यार्थीहरूलाई आफ्ना भावनात्मक समस्याहरू समाधान गर्न मद्दत पुर्याउँछ। उदाहरणका लागि, कुनै विद्यार्थीले अत्यधिक तनाव वा चिन्ता अनुभव गरिरहेको छ भने, विद्यालयको परामर्शदाता उसलाई समस्या समाधान गर्न र मानसिक स्वास्थ्य सुधार गर्न सहयोग गर्न सक्छ। काउन्सिलिङले विद्यार्थीहरूलाई आत्म-सम्मान बढाउन र आत्म-विश्वास विकास गर्न मद्दत गर्छ।
मनोवैज्ञानिक थेरापी पनि महत्त्वपूर्ण छ, विशेष गरी गम्भीर मानसिक स्वास्थ्य समस्याहरू भएका विद्यार्थीहरूको लागि। थेरापी सत्रहरूले विद्यार्थीहरूलाई आघात, अवसाद, वा अन्य मानसिक समस्याहरू समाधान गर्न मद्दत पुर्याउँछ। उदाहरणका लागि, कुनै विद्यार्थीले आघातपूर्ण अनुभवबाट गुज्रिरहेको छ भने, थेरापिस्टले उसलाई समस्या समाधान गर्न र मानसिक स्वास्थ्य पुनःस्थापित गर्न सहयोग गर्न सक्छ। थेरापीले विद्यार्थीहरूको मानसिक सन्तुलन र समग्र स्वास्थ्यमा सुधार ल्याउँछ।
विद्यालयहरूले मानसिक स्वास्थ्यको महत्त्वबारे सचेतना कार्यक्रमहरू पनि आयोजना गर्नुपर्छ। यसले विद्यार्थीहरूलाई मानसिक स्वास्थ्यका विषयमा बुझ्न र आवश्यक सहयोग प्राप्त गर्न प्रेरित गर्छ। उदाहरणका लागि, विद्यालयले मानसिक स्वास्थ्य सम्बन्धी सचेतना दिवसको आयोजना गर्न सक्छ, जहाँ विशेषज्ञहरूले विद्यार्थीहरूलाई मानसिक स्वास्थ्यका विभिन्न पक्षहरूबारे जानकारी गराउँछन्। यसले विद्यार्थीहरूलाई मानसिक स्वास्थ्य समस्याहरूको पहिचान र समाधान गर्न सजिलो बनाउँछ।
४. अभिभावकको सहभागिता
विद्यार्थीहरूको शिक्षा प्रक्रियामा अभिभावकको सक्रिय सहभागिता महत्त्वपूर्ण छ। अभिभावकहरूले विद्यार्थीहरूको सिकाइ र व्यक्तित्व विकासमा सकारात्मक भूमिका खेल्न सक्छन्। उदाहरणका लागि, अभिभावक-शिक्षक बैठकहरूको आयोजना गर्दा, शिक्षक र अभिभावकबीच संचार र समन्वयको विकास हुन्छ, जसले विद्यार्थीहरूको प्रगति र आवश्यकताहरू बुझ्न मद्दत गर्छ।
अर्को उपाय भनेको अभिभावकलाई विद्यालयका गतिविधिहरूमा सहभागी गराउनु हो। यसले विद्यार्थीहरूको शैक्षिक वातावरणलाई समर्थन र प्रेरणा प्रदान गर्न सक्छ। उदाहरणका लागि, विद्यालयले ‘अभिभावक दिवस’को आयोजना गर्न सक्छ, जहाँ अभिभावकहरूले आफ्ना बच्चाहरूको कक्षामा सहभागी भई तिनको प्रगति हेर्न सक्छन्। यसले विद्यार्थीहरूमा उत्साह र प्रेरणा उत्पन्न गर्छ।
अभिभावकहरूलाई शिक्षण प्रक्रिया र घरमा समर्थन गर्नका लागि आवश्यक स्रोत र जानकारी प्रदान गर्नु पनि महत्त्वपूर्ण छ। उदाहरणका लागि, विद्यालयले अभिभावकहरूलाई शैक्षिक सामग्री, अनलाइन स्रोतहरू, र शैक्षिक रणनीतिहरूको बारेमा जानकारी दिने कार्यक्रमहरूको आयोजना गर्न सक्छ। यसले अभिभावकहरूलाई आफ्ना बच्चाहरूको सिकाइमा सक्रिय रूपमा सहयोग गर्न सक्षम बनाउँछ।
यी उपायहरूलाई प्रभावकारी रूपमा कार्यान्वयन गर्दा, शिक्षकहरूको सकारात्मक भूमिका, विद्यार्थीहरूको मानसिक स्वास्थ्य सुधार, र अभिभावकहरूको सक्रिय सहभागिता मार्फत विद्यार्थीहरूको समग्र विकासमा सहयोग पुग्छ। यसले शिक्षा प्रणालीलाई समग्र रूपमा सुधार गर्न मद्दत गर्छ, जसले उज्ज्वल भविष्यको सुनिश्चितता गर्दछ।
निष्कर्ष
शिक्षकहरूको झर्किने, रिसाउने, र गाली गर्ने व्यवहारले विद्यार्थीहरूको जीवनमा नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ। यस्तो व्यवहारले विद्यार्थीहरूको आत्म-सम्मान, आत्म-विश्वास, र समग्र मनोवैज्ञानिक सन्तुलनमा गम्भीर असर पार्न सक्छ। विद्यार्थीहरूले सुरक्षित, सहयोगी, र सकारात्मक वातावरणमा मात्र आफ्नो क्षमता पूर्ण रूपमा प्रदर्शन गर्न सक्छन् र व्यक्तित्वको समग्र विकास गर्न सक्छन्। शिक्षकहरूको नकारात्मक व्यवहारले विद्यार्थीहरूको शैक्षिक प्रदर्शनमा पनि प्रतिकूल प्रभाव पार्छ, किनकि तिनीहरूले सिकाइमा बाधा, मानसिक तनाव, र असुरक्षा महसुस गर्छन्।
यस समस्याको समाधानका लागि शिक्षकहरूको प्रशिक्षण महत्त्वपूर्ण छ। सकारात्मक प्रोत्साहनले विद्यार्थीहरूलाई प्रोत्साहित गर्न, तिनीहरूको आत्म-विश्वास बढाउन, र राम्रो व्यवहारको अनुकरण गर्न मद्दत गर्छ। मनोवैज्ञानिक सहयोगले विद्यार्थीहरूको मानसिक स्वास्थ्य सुधार गर्न र तिनीहरूलाई भावनात्मक रूपमा सुदृढ बनाउन सहयोग पुर्याउँछ। साथै, अभिभावकहरूको सक्रिय सहभागिताले विद्यार्थीहरूको शिक्षा र व्यक्तित्व विकासमा सकारात्मक भूमिका खेल्न सक्छ।
यसरी मात्रै हामी विद्यार्थीहरूको उज्ज्वल भविष्यको सुनिश्चितता गर्न सक्छौं। शिक्षकहरूले सकारात्मक र सहयोगी वातावरण सिर्जना गरेर मात्र विद्यार्थीहरूको समग्र विकासमा सहयोग पुर्याउन सक्छन्। शिक्षकहरूको भूमिका केवल ज्ञान प्रदान गर्नमा सीमित छैन; तिनीहरू विद्यार्थीहरूको मार्गदर्शक, प्रेरक, र आदर्श हुन्। शिक्षकहरूले संयमित, धैर्यवान, र सकारात्मक दृष्टिकोण अपनाउँदा, तिनीहरूले विद्यार्थीहरूको जीवनमा स्थायी सकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छन्। यसप्रकार, शिक्षा प्रणालीको सुधार र विद्यार्थीहरूको उज्ज्वल भविष्यका लागि शिक्षकहरूको सकारात्मक भूमिका अत्यन्त महत्वपूर्ण छ।
